Οκτώβρης ήρθε κι άνοιξε του κήπου το πορτάκι...

Ήρθε και ο Οκτώβρης 
παρέα με το Φθινοπωρούλη και τα δώρα του. 

Ζωγραφίσαμε τον Οκτώβριο όπως τον φανταζόμαστε

και παίξαμε με τα γράμματα του.

1η Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας. 

Παίξαμε παιχνίδι ρόλων: παππούς – εγγονάκι, γιαγιά – εγγονάκι

και φτιάξαμε πορτρέτα παππού και γιαγιάς με μαρκαδόρους, βαμβάκι και υφάσματα.

4 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

Μιλήσαμε και για τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση και τους λόγους γι’ αυτό. Σκεφτήκαμε να φτιάξουμε μια αφίσα με τίτλο: 
«Τι θα έλεγαν, αν μιλούσαν». 
Τα παιδιά κόλλησαν τις εικόνες, υπαγόρευαν στην κυρία τι θα έλεγαν τα ζώα, η κυρία τα έγραψε σε συννεφάκια και τα κόλλησαν κοντά στο στόμα κάθε ζώου.

Διαβάσαμε και το βιβλίο της Φωτεινής Τσάμπρα και Ζωής Σκαλίδη  "Ξουτ " για τα αδέσποτα
και το αναδιηγηθήκαμε πολλές φορές βάζοντας τις εικόνες στη σωστή σειρά.

 

 Διαβάσαμε το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι, Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας. Πώς γίνεται, αναρωτιέται ο μικρός αφηγητής, ένα τόσο μεγάλο και δυνατό ζώο να μην μπορεί να ελευθερωθεί από το μικρό πασαλάκι στο οποίο είναι δεμένο; Κανείς δεν ξέρει να του απαντήσει, ώσπου ο σοφός, που έχει ταξιδέψει πολύ μακριά, του εξηγεί ότι το έδεναν εκεί από μικρό και τότε, όσο κι αν προσπαθούσε, δεν μπορούσε να ελευθερωθεί. Πίστεψε, λοιπόν, ότι δεν μπορεί και έπαψε να προσπαθεί. Ο αφηγητής συχνά φαντάζεται ότι ψιθυρίζει στον ελέφαντα: Μπορείς, μην τα παρατάς, θα τα καταφέρεις, το ξέρω, προσπάθησε κι άλλο (απαντήσεις των παιδιών όταν τους ρώτησα τι του ψιθύρισε). Και συχνά ονειρεύεται ότι ο ελέφαντας αποφασίζει να ελευθερωθεί και τα καταφέρνει. Και τότε ο αφηγητής χαμογελά. Ένα αλληγορικό βιβλίο, το νόημα του οποίου έπιασαν τα παιδιά. Με εντυπωσίασαν, όταν τα ρώτησα τι μας λέει αυτή η ιστορία και μου απάντησαν (εκτός από το ότι δεν πρέπει να δένουμε και να βασανίζουμε τα ζώα, μια και ο ελέφαντας ανήκε σε τσίρκο) ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε, αν δεν τα καταφέρνουμε και ότι πρέπει πάντα να προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε!

 Χρησιμοποιήσαμε τις παλάμες μας  για να φτιάξουμε ένα ζώο της ζούγκλας. Όταν στέγνωσε η μπογιά, προσθέσαμε λεπτομέρειες με μαρκαδόρο.

Τα παιδιά ζωγράφισαν δέντρα, θάμνους και χόρτα. Μετά, το καθένα διάλεξε πού θα κολλήσει το ζωάκι του. Στο τέλος ψάξαμε να βρούμε έναν τίτλο για το έργο μας. Τα παιδιά πρότειναν πολλές ιδέες , όπως «Τα ζώα είναι χαρούμενα», «Τα ζώα είναι καλά», «Τα ζώα θέλουν αγάπη». Ο Λευτέρης πρότεινε να γράψουμε «Τα ζώα θέλουν να είναι στη ζούγκλα». Έτσι, καταλήξαμε να γράψουμε
 «Τα ζώα θέλουν να ζουν ελευθέρα», μιας και μιλήσαμε για όλα τα ζώα.

Ντυθήκαμε ζώα της ζούγκλας

και φτιάξαμε από χαρτί κάνσον και εφημερίδες  διάφορα ζωάκια.

Αλλά τι είναι Φθινόπωρο για τα παιδιά;

Διαβάσαμε το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, «Ο φαλακρός σκαντζόχοιρος». Ο Σκαντζόχοιρος Ερμόλαος ετοίμασε τη φωλιά του και έπεσε σε χειμωνιάτικο ύπνο, χειμερία νάρκη. Κοιμήθηκε με αγκάθια και ξύπνησε φαλακρός. Πώς έγινε αυτό; Κάποιοι του τα πήραν όσο κοιμόταν. Ξύπνησε και δεν αναγνώριζε τον εαυτό του, έκλαψε πικρά αλλά στο τέλος όλα πήγαν καλά.
Αντί για αγκάθια τώρα έχει πολύχρωμα καλαμάκια!

 

Με αφορμή τον σκαντζόχοιρο, μιλήσαμε για τη χειμερία νάρκη και για το ποια ζώα πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Αρκετά παιδιά ήξεραν. Αλλά για να μείνει στο μυαλό μας μια γνώση πρέπει να γίνει χειροπιαστή, ζωντανή. Έτσι λοιπόν φτιάξαμε μια φωλιά, τη στρώσαμε με φθινοπωρινά φύλλα και βάλαμε τα ζωάκια να κοιμηθούν. Αφήσαμε τη φωλιά στη γωνιά της φύσης και θα κάνουμε όσο μπορούμε ησυχία να μην τα ξυπνήσουμε! 

Με υλικά της φύσης φτιάξαμε χελωνάκια και σκαντζοχοιράκια.

 

Διαβάσαμε το γιαπωνέζικο μύθο για το χρυσάνθεμο, από το βιβλίο «Οι μύθοι των λουλουδιών»

Ανακαλύψαμε πως δεν είναι δύσκολο να ζωγραφίσουμε μόνοι μας χρυσάνθεμα, με πολλά-πολλά πέταλα! Τα πέταλά τους είναι σαν γραμμούλες, έτσι που τα έσκισε η Γιαπωνέζα του μύθου! Τα ζωγραφίσαμε με λαδοπαστέλ σε μαύρο φόντο, γιατί η δασκάλα μας λέει πως στο μαύρο φόντο τα χρώματα φαίνονται πιο φωτεινά. Άσε που μπορούμε να φτιάξουμε και άσπρα χρυσάνθεμα!

Ο κ. Οκτώβρης μας έφερε ένα άλλο φθινοπωρινό λουλούδι: το κυκλάμινο. Παρατηρήσαμε πώς είναι τα κυκλάμινα, τι χρώματα έχουν, πώς είναι τα πέταλά τους, το κοτσάνι τους, τα φύλλα τους.

  

Κάθε παιδί πήρε ένα πιατάκι με τέμπερες σε τρία χρώματα: κόκκινο, μπλε και άσπρο. Με το πινέλο τους προσπάθησαν να φτιάξουν όσο περισσότερα χρώματα μπορούσαν (ροζ, φούξια, μωβ ανοιχτό και σκούρο) και με κάθε χρώμα που έφτιαχναν, ζωγράφιζαν κι ένα κυκλάμινο. Έβαλαν και ένα φύλλο σε σχήμα καρδιάς, όπως το είχαμε παρατηρήσει.

 

Φθινόπωρο και φύλλα πάνε μαζί!

Συγκεντρώσαμε πολλά φύλλα, τα ομαδοποιήσαμε ως προς το χρώμα, το σχήμα και το μέγεθος 

Τα παρατηρήσαμε και τα κολλήσαμε σε φυτολόγιο.

Τα ζωντανέψαμε

 

Παίξαμε κουκλοθέατρο σχετικό με τα φυλλοβόλα και αειθαλή δέντρα.

  Η ιστορία ήταν «Το φύλλο που έπεσε». Μέσα από το κουκλοθέατρο μιλήσαμε για τα φυλλοβόλα και αειθαλή δέντρα. Γιατί κιτρινίζουν ή αλλάζουν χρώμα τα φύλλα τους και γιατί τα αειθαλή δεν τα ρίχνουν.  Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και έπαιξαν και αυτά με τους ήρωες της ιστορίας τον Πιπίνο και το φύλλο.

Διαβάσαμε το βιβλίο: "Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει"

Το φύλλο κρατιόταν γερά από το κλαδί, όσο κι αν του έλεγε ο φίλος του το σπουργίτι, αλλά και όλα τα λουλούδια του πάρκου ότι έχει φτάσει πια η ώρα να πέσει. Όταν, όμως, το χειμώνα, πάγωσαν οι φτερούγες του αγαπημένου του φίλου και δεν μπορούσε να πετάξει και άρχισε να τον σκεπάζει το χιόνι, το φύλλο έπεσε, για να τον σκεπάσει, να τον ζεστάνει και να τον σώσει.

Συνεχίσαμε φτιάχνοντας αποτυπώματα φύλλων πάνω σε πηλό.  Φτιάχναμε μια πίτα από πηλό, βάζαμε πάνω ένα φύλλο περνούσαμε τον πλάστη από πάνω, βγάζαμε το φύλλο και έτοιμο το αποτύπωμα. Μιλήσαμε έτσι και για τα απολιθώματα.

 Σκοπός μας είναι η γνωριμία των παιδιών με ποικίλα υλικά, η ανάπτυξη της ευαισθησίας απέναντι σε υλικά της φύσης, της φαντασίας και της δημιουργικότητας.

 

Ορίστε τα αποτυπώματα που φτιάξαμε!

 

Στα πλαίσια της γνωριμίας μας με διαφορετικά υλικά,  ζωγραφίσαμε με ρευστή κόλλα. Φτιάξαμε το περίγραμμα και τα νεύρα ενός φύλλου. Όταν η κόλλα στέγνωσε, χρωματίσαμε κάθε κουτάκι με διαφορετικό φθινοπωρινό χρώμα, με λαδοπαστέλ. 

Γίναμε συγγραφείς και γράψαμε μια φθινοπωρινή ιστορία. Η κυρία έβαλε στο πάτωμα κάποιες εικόνες και έπρεπε να τις παρατηρήσουμε και να πούμε τις λέξεις που τις εκφράζουν (δάσος, κούτσουρα, καταιγίδα κλπ) . Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε όλες τις λέξεις για να γράψουμε μια ιστορία. Έπρεπε να βρούμε και τους ήρωες της ιστορίας.

 

Σκοπός μας εννοείται δεν είναι η παραγωγή μιας τέλειας ιστορίας με φοβερή πλοκή, χωρίς κενά αλλά η εξάσκηση του προφορικού λόγου, ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου, η ικανότητα παρατήρησης και περιγραφής αντικειμένων, γεγονότων, εικόνων με λέξεις, φράσεις και ολοκληρωμένες προτάσεις. Να μπορούν τα παιδιά να παράγουν λόγο με σωστή χρονική ακολουθία. Επίσης η ικανότητα να επεξηγούν και να επιχειρηματολογούν.

Με αφορμή την άδεια φωλιά που μας έφερε η Μάγδα, μιλήσαμε για τα αποδημητικά πουλιά. Μάθαμε τι σημαίνει η λέξη, ποια πουλιά αποδημούν και γιατί, ποιες δυσκολίες έχει το ταξίδι τους. Μεταμορφωθήκαμε για λίγο σε αποδημητικά πουλιά, που κάνουν το δύσκολο ταξίδι προς τις ζεστές χώρες, σταματούν για να ξεκουραστούν και να πιουν νερό και συνεχίζουν.

 Ο πελαργός είναι αποδημητικό πουλί, που τα παιδιά ήξεραν ότι είναι μεγάλο και ότι πολλές φορές στέκει στο ένα πόδι! Βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε ισορροπία και στεκόμασταν, όπως ο πελαργός, πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο. Ύστερα, χρησιμοποιήσαμε πάλι τις παλάμες μας, για να φτιάξουμε πελαργούς που φεύγουν. Όταν στέγνωσαν, προσθέσαμε τις λεπτομέρειες με μαρκαδόρους και μαύρη τέμπερα.

 

Φτιάξαμε σαλιγκάρια με χαρτί και βρεγμένα φίλτρα καφέ

και με μαρκαδόρους και τέμπερες

 και στολίσαμε τα παράθυρά μας. 

Μιλήσαμε για τη γη μας.

 Είδαμε την υδρόγειο σφαίρα, τους ωκεανούς και τις στεριές, τα παιδιά ήξεραν ότι κινείται και γυρνάει γύρω από τον ήλιο. Αυτό που μάθαμε σήμερα ήταν, τι υπάρχει στο εσωτερικό της.

 Μιλήσαμε και για τα ηφαίστεια,  και τις φυσικές καταστροφές.

 Μετά χωριστήκαμε σε ομάδες, μια έφτιαξε το εξωτερικό της γης, μια το εσωτερικό και άλλη τα πράγματα και τους οργανισμούς που ζουν πάνω στη γη. Τέλος ονομάσαμε το έργο μας : «Ο πλανήτης Γη»

Την ιδέα την πήραμε από εδώ

 Αφού μάθαμε τι υπάρχει κάτω από το έδαφος που πατάμε, μιλήσαμε για τις πλάκες που πάνω βρίσκονται οι χώρες και εμείς οι άνθρωποι και ότι αυτές κινούνται κάποιες φορές και δημιουργούν τους σεισμούς . Κάναμε ένα πείραμα. Φτιάξαμε μια ψηλή πολυκατοικία με τα Lego μέσα στο ταψί. Δυο παιδιά κουνούσαν το ταψί και κάποια στιγμή η πολυκατοικία έπεφτε. Το ίδιο κάναμε και με τα ξύλινα τουβλάκια.

Φτιάξαμε και πολυκατοικίες με διαφορετικό ύψος και βγάλαμε και άλλο συμπέρασμα.

Αφού καταλάβαμε τι είναι ο σεισμός, έπρεπε να μάθουμε και πώς θα τον αντιμετωπίσουμε. Τι μέτρα θα πάρουμε. Σε αυτό μας βοήθησε το βιβλίο της Ρένας Ρώσση-Ζαΐρη, « Ο Πάκι δε φοβάται τους σεισμούς»

  

Κάναμε άσκηση σεισμού 

και έχουμε έτοιμο το τσαντάκι με τα αναγκαία σε περίπτωση σεισμού.

 Όταν ρωτήσαμε τα παιδιά αν ξέρουν πώς γίνονται οι σεισμοί, ο Δημήτρης είπε ότι κάποιο τέρας τον κάνει. Εμείς δώσαμε την επιστημονική αιτία, την κίνηση των τεκτονικών πλακών και   μάθαμε και το μύθο του Εγκέλαδου. Ο Εγκέλαδος ήταν αρχηγός των γιγάντων. Πατέρας του ήταν ο Τάρταρος και η μάνα του η Γη. Πάλεψε με τους θεούς του Ολύμπου κατά τη γιγαντομαχία και σκοτώθηκε από το Δία με κεραυνό και άλλη παράδοση λέει από την Αθηνά που τον πλάκωσε με το νησί Σικελία ή με το βουνό Αίτνα. Όταν ο Εγκέλαδος κουνιέται και αναστενάζει κάτω από το βουνό, γίνονται σεισμοί και εκρήξεις ηφαιστείων. Τα παιδιά ζωγράφισαν τον Εγκέλαδο όπως τον φαντάστηκαν.

 Βρήκαμε και δύο βιντεάκια που με χιουμοριστικό τρόπο μας μαθαίνουν για το πώς δημιουργείτε ο σεισμός και τα μέτρα που πρέπει να παίρνουμε, για να τον αντιμετωπίσουμε.

 

Ο Οκτώβρης μας έφερε και τη γιορτή της σημαίας μας.

και τη γιορτή του ΟΧΙ

Μιλήσαμε για την πατρίδα μας 

Προβάλαμε εικόνες, ζωγραφικούς πίνακες και γελοιογραφίες από το έπος του ΄40

 Μιλήσαμε για τους γελοιογράφους της εποχής, που προσπαθούσαν να κάνουν τους ανθρώπους να χαμογελάσουν, έστω και για λίγο. Εξηγήσαμε τι σημαίνει γελοιογράφος και γελοιογραφία. Επικεντρωθήκαμε σε τρεις και τα παιδιά έδιναν τη δική τους εκδοχή για αυτό που έβλεπαν. Τέλος, φτάσαμε στους διαλόγους: Τι νομίζετε ότι λένε σε κάθε μια από αυτές; Ακούστηκαν κάποιες ιδέες, δειλά στην αρχή, και πολλές μετά, όταν τα παιδιά κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση και ότι ο στόχος είναι να γελάσουμε. Αφού ακούστηκαν πολλά, κάθε παιδί διάλεξε μια γελοιογραφία και, χωρίς να το ακούν τα υπόλοιπα παιδιά, υπαγόρευσε στην κυρία τους διαλόγους. 

Όλες αυτές τις γελοιογραφίες τις συγκεντρώσαμε και δημιουργήσαμε ένα ψηφιακό βιβλίο.

Τι λένε οι ήρωες στις γελοιογραφίες 

Για να κατανοήσουν τα παιδιά την απειλή από τον κατακτητή, την υπεράσπιση της πατρίδας, τον αγώνα και τη χαρά της απελευθέρωσης διαβάσαμε την ιστορία του Γιώργου Σουρέλη:

" Σαν παραμύθι" με το γίγαντα και το νάνο.

 

το δραματοποιήσαμε

και το  ζωγραφίσαμε 

Φυσικά ασχοληθήκαμε πολύ με τον πόλεμο και την ειρήνη.

Συγκεντρώσαμε εικόνες πολέμου και ειρήνης

και ζωγραφίσαμε σκηνές πολέμου και ειρήνης 

Βρήκαμε και ήχους του πολέμου( βόμβες, πυροβολισμοί, κλάματα, σειρήνα του πολέμου) και της ειρήνης (γέλια, τραγούδια, βροχή, φύλλα δέντρων που τα φυσάει ο αέρας, περπάτημα στο δάσος πάνω σε ξερά φύλλα, πυροτεχνήματα, πουλιά) και τους δημιουργήσαμε με το στόμα μας, μουσικά όργανα και αντικείμενα.

Σχεδιάσαμε και φτιάξαμε την ειρήνη

και το σύμβολό της, το περιστέρι

ομαδική δουλειά με τα παιδιά του συστεγαζόμενου 32ου νηπιαγωγείου

    

Η Ειρήνη ήρθε στην τάξη μας με ένα καλαθάκι σπόρους

Είναι σπόροι της Ειρήνης που αν τους σπείρουμε, σε όλο τον κόσμο θα γίνει Ειρήνη .

 Τι να γράφουν άραγε; Τι χρειάζεται για να έχουμε ειρήνη; Πότε οι άνθρωποι δεν πολεμούν; Τα παιδιά απάντησαν:

  Όταν συμφωνούν

  Όταν είναι φίλοι

 Όταν ο ένας συγχωρεί τον άλλο

  Όταν αγαπούν

 Όταν κάνουν ευρωπαϊκή ένωση, ενώνονται οι χώρες

 Οι σπόροι της Ειρήνης είναι λοιπόν: Αγάπη, Φιλία, Δικαιοσύνη     ( όλοι δικαιούνται να έχουν μια πατρίδα, δεν είναι δίκιο να τους την πάρουν), Ισότητα (όλες οι χώρες είναι ίσες, δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες).

 Το κάθε παιδί διάλεξε και πήρε ένα σπόρο στο σπίτι του, να τον φυλάξει και να τον σπείρει.

Διαβάσαμε και "Το κανόνι της Ειρήνης" της Φρόσως Χατόγλου 

το δραματοποιήσαμε 

το φανταστήκαμε και το φτιάξαμε έτσι

 και το ζωγραφίσαμε

 Ασχοληθήκαμε με τον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο, 

"Το παιδί με το περιστέρι"

Τα παιδιά παρατήρησαν τα χρώματα που κυριαρχούν, άσπρο, πράσινο, γαλαζοπράσινο. Παρατήρησαν ότι είναι κορίτσι και κρατάει άσπρο περιστέρι.

 Μετά είπαν τι νομίζουν ότι νιώθει ή τι σκέφτεται το κορίτσι. Νιώθει μοναξιά, θέλει παιδιά να παίξουν.  Είναι λίγο στενοχωρημένο.  Είναι λίγο φοβισμένο.  Μπορεί και να ντρέπεται. Λυπημένο, γιατί έφυγε η ειρήνη. Είναι χαρούμενη που κρατάει το περιστέρι. Λυπημένο, γιατί μπορεί ο μπαμπάς του να πήγε στον πόλεμο και εύχεται να έρθει η ειρήνη, για να σωθεί. Λυπημένο επειδή φυλακίστηκε η ειρήνη.

και το ζωγραφίσαμε με μαρκαδόρους και νερομπογιές.

Το κάναμε και puzzle και το παίζουμε

Το παιδί με το περιστέρι